به مجلس جشنی دعوت شدم.
مثل هر جشنی، همه جور عزیزی حضور داشت. من کمترین بودم.
از فعالان فضای مجازی هم تقدیر شد. باز هم من کمترین بودم.
آقای امیر مقصودلو (تتلو) را هم دیدم. تواضع و روی خوش او برجسته بود. خصلتی که در برهوت سیاسیون کیمیاست!
هر جا سخن از خطا و گناه و خلاف شد، خود را از همه خطاکار تر می دانم!
نگرانم که مبادا دیگران از اینکه کنار من دیده شوند آسیب ببینند.
برتریجویی و علو، نتیجه اش عاقبت قارون است که خود و ثروت افسانهای اش یک جا در دل زمین فرو رفت. مراقب باشیم!