کد خبر: ۲۳۷۴
تاریخ انتشار: ۲۱ ارديبهشت ۱۴۰۰ - ۱۷:۰۱
گردشگری، تولید محصولات کشاورزی (برنج، چای، گندم، زیتون، توتون)، دخانيات و صیادی مهمترین فرصت های اقتصادی استان گیلان هستند.
گیلان صاحب صنایع مدرن، مانند صنعت فولاد و صنایع غذایی و.. بوده که متاسفانه عموما ورشکست و بسته شده اند.

تصویری تکراری و عادی در استانهای شمالی!
شوراهای شهر و روستا، فرماندار، استاندار، وزیر کشور و دولت همه مسئولند.
ایجاد محل‌های جمع آوری زباله در جاده‌ها، به ویژه در محل پارکینگ و توقف خودروها و مناظر دیدنی از ضروریاتی است که کلاً فراموش شده .
قدری پرس و جو کردم؛ می‌گویند اگر زباله را جمع کنیم کجا بریزیم؟! و یا اینکه واحد بازیافت که در شهر مجاور است تعطیل شده! و از این قبیل بهانه ها .

دولت، اگر در سرمایه گذاری برای واحدهای تولید برق از زباله مشارکت کند و با قیمت مناسب هم ، برق تولید شده را خریداری نماید و تا مدت معینی این سیاست را ادامه دهد ، چند مشکل مهم مشکل کشور با هم حل می شود. اقدامی ساده و در عین حال بسیار مهم.
عجالتا ، زباله را از طبیعت و محل تردد و تجمع مردم جمع کرده و در حوضچه‌های بزرگ و ایزوله معدوم کنید‌. به آمریکا و برجام و تحریم هم ربطی ندارد.
در این خصوص با دانشجویان استان های شمالی صحبت کرده ام .

طبیعت ، بزرگترین سرمایه ملی‌مان است و در حال نابودی!
چون سواد و تعهد حفظ طبیعت را نداریم، کاری کنیم که حداقل پای هیچ انسان به این سرمایه‌ها باز نشود! متاسفانه جاده و راه دسترسی به مناطق بکر مساوی با نابودی آن شده است.
چون بسیاری از اقدامات عمرانی که بدون پیوست‌های محیط زیست انجام می‌گیرد طبیعت استثنائی‌مان را نابود کرده است.

جاده‌های غیراستاندارد، پل های نیمه کاره، ساختمان‌های بی قواره، اماکن تفریحی فاقد حداقل امکانات حفظ طبیعت، در جلو چشمان همه است.
اگر محاکم قضائی استانها به عنوان مدعی العموم، با تخریب محیط زیست، حداقل در مواردی که کاملاً شفاف است، برخورد نکنند، تحت نظارت عمومی مردم و مسئولین ! از سرمایه ملی و استثنایی طبیعت مان چیزی باقی نمی ماند.

اگر بعد از رفتن کرونا، برنامه ای برای سفر به استان گیلان دارید، حتماً قلعه رودخان را امتحان کنید.
طبیعتی بسیار زیبا، محیطی پاک و خانوادگی وفرصتی برای آشنایی بیشتر با تاریخ کشورمان.
قلعه رود خان در ٢٠ کیلومتری فومن و ٣٥ کیلومتری رشت قرار دارد. به دلیل پله های ایجاد شده به هزار پله معروف است. قدمت آن به دوره ساسانیان می رسد. در دوره سلجوقیان تجدید بنا شده و پناهگاه اسماعیلیان بوده است.