اولین ملاقات من با مرحوم آیت الله شاهرودی در سال 75، همراه با دیگر اعضای شورای نظارت بر سازمان صداوسیما بود.
سخنان متفاوت و انبساطی ایشان در موضوعات مهم فقهی مرتبط با صداوسیما تعجب من و دیگر اعضاء را به دنبال داشت. احاطهی کم نظیر ایشان به حوزه فقاهت و آشنایی ایشان با موضوعات روز و مبتلا به جامعه و شجاعت مثال زدنیشان در ارائه نظرات و دیدگاههای فقهی، عرصههای جدیدی برای ما فراهم کرد تا بتوانیم راحتتر و بدون نگرانی نظراتمان را مطرح کنیم.
بعدها در مسئولیت مدیریتم در سازمان، بارها از نقطه نظرات خاص و عالمانه ایشان استفاده کردم. بخصوص در بازدید یک روزهای که از سازمان داشتند و با همکارانمان در حوزههای مختلف به گفتگو نشستند.
در مدت 5 سالی که با ایشان در این سمت کار کردم، هرگز در مورد اخبار و گزارشهای مربوط به قوه قضائیه و خودشان اعتراض یا انتقادی نداشتند. یکبار هم در یک جلسه رسمی با مطایبه، از «تکه کلام» یکی از بازیگران خانم در سریال طنز آن موقع که مشهور شده بود، استفاده کردند. به طوری که خنده، اجازه ادامه صحبت را از ایشان سلب کرد!
مرحوم آیت الله شاهرودی بر جایگاههای بزرگی تکیه زد، در حالی که «اسباب بزرگی» را قبل از آن، در خود فراهم کرده بود. این خیلی مهم است.
سعهی صدر و ظرفیت بالای ایشان موجب میشد تا افرادی که به نوعی مورد ظلم و بیانصافی قرار میگرفتند، صرف نظر از تفکر سیاسیشان، با او ارتباط برقرار کنند و از حمایت و پشتیبانی ایشان در میان اصحاب قدرت برخوردار شوند.
آیت الله شاهرودی شخصیتی بیحاشیه و خدمتگزاری صادق برای رهبر انقلاب و مردم بود. جای خالی او امروز بیش از هر زمان دیگری احساس میشود. روحش شاد و یادش گرامی باد.
عکس مربوط به گفتگوی او با همکارانمان در حوزه سیاسی سازمان است.