آپارتمان ۲۷۰۱

جنایت هولناک آپارتمان ۲۷۰۱ معلول کینه و نفرت انباشته از یک سو و خشم و غضب آنی از سوی دیگر است. همین!
پایان غم انگیز دکتر نجفی می‌تواند برای هر فرد سیاسی و غیرسیاسی رقم بخورد. اصلاح‌طلب و اصولگرا هم ندارد.
سمفونی عاقبت به خیری را جایگزین نغمات پرستویی کنیم! این طور بهتر است.

پی نوشت:

شروع آشنایی من با آقای دکتر نجفی، به ملاقاتم در سال ۶۱ و در زمان صدارت ایشان در وزارت فرهنگ و آموزش عالی بود. با مر‌حوم آقای احمد حجاریان رفته بودیم تا در مورد رئیس آینده دانشگاه امیر کبیر (پلی تکنیک آن روز) با ایشان گفتگو کنیم.

از آن تاریخ تا زمان همکاری و معاشرت در دولت‌ آقای روحانی که بیش از ۳۰ سال می‌گذرد، هرگز از او تندخویی و عصبانیت ندیده بودم. وقار و متانت در کلام و رفتار او موج می‌زد و همواره تلاش می‌کرد از میان چالش‌ها و اختلافات، با صبوری و اعتدال عبور کند. به همین دلیل وقوع این جنایت هولناک توسط چنین شخصیتی می‌تواند درس عبرت بزرگی برای جامعه باشد.

چرا که اگر کینه‌ها انباشته شد، یک عصبانیت آنی می‌تواند پایان یک عمر تلاش و آبروداری را به راحتی رقم بزند.
این موضوع، بهانه مناسبی برای تسویه حساب‌های سیاسی هم نیست. چرا که زخم جامعه ما از اینگونه حوادث با این تحلیل‌ها التیام نمی‌یابد.

برچسب ها: دکتر نجفی ، محمد علی نجفی ، اصلاح طلب ، اصولگرا