۰۳ دی ۱۴۰۳ - 
از وقتی چشم باز کردم، با این عکس در منزل
پدری محشور بودم. تمثال منسوب به مولا علی(ع). این انتسابات سندیت ندارد و
قاعدتاً نباید آن را ترویج کرد، اما برای ما قدیمی‌ها، حس نوستالژیک عجیبی
دارد. هر وقت نام مبارک حضرت آورده می‌شود، ناخودآگاه این عکس در خاطره من
زنده می‌شود. هیچ چیز هم جای آن را نمی‌گیرد.
در ذهن مردم، مالک اشتر و مختار و حمزه(ع) و حتی شمر و عمرسعد، همان تصاویری است که در سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی دیده‌اند.
به زور هم نمی‌شود آن را از اذهان پاک کرد و شاید هم ضرورتی نداشته باشد.
آنچه مهم است «تصویرسازی» اولیه از واقعیاتی است که در ذهن‌ها شکل می‌گیرد.
وظیفه اصحاب رسانه و هنرمندان در این مأموریت، حساس و بی بدیل است. به ویژه نسبت به کودکان و نوجوانانی که دل و ذهن پاک و بکر خود را در اختیار خالق تصاویر قرار میدهند تا هر آنچه که او اراده می‌کند، بر روی آن نقش ببندد و شاید تا آخر عمر همراه او باشد.
پیامبر گرامی(ص) فرمود:
«مَثَل الّذی یَتَعَلَّم فی صِغره کالنَّقْشِ فِی الْحَجَرِ.»
«مَثَل آن کس که در کودکی به فراگیری مطالب پردازد، همانند حکاکی بر سنگ است.»
اینستاگرام