۰۳ آذر ۱۴۰۳ - 
به منتخبین جدید مجلس شورای اسلامی تبریک می‌گویم و آرزوی موفقیت!
به تدریج برخی اولویت‌ها را به آنان پیشنهاد می‌کنم.
حیف و میل، دو واژه ای هستند که در مناسبات فردی و اجتماعی، فراوان استفاده می‌شوند.
«میل» یعنی استفاده یا سوء استفاده از مال، دارایی، قدرت، امکانات فردی و
اجتماعی مشروع یا نامشروع که در این اصطلاح عرفی، مقصود استفاده نامشروع از
بیت المال است که به آن «فساد اقتصادی» می‌گویند.
«حیف» به طور کلی هر گونه اتلاف منابع و عدم استفاده بهینه، ضایع کردن و تباه کردن امکانات و «عدم النفع» از منابع و داشته‌های عمومی است که عدد و رقم آن بسیار بالاتر از «میل» است.
مرتکبین «حیف» نوعاً افراد و نهادهای سالم و خوش سابقه جامعه هستند که با «نیت خیر» و با ادعای اینکه استفاده شخصی ندارند، بسیار شجاعانه و جسورتر مرتکب «حیف» می‌شوند!
نمایندگان جدید، در کنار نظارت بر «میل»ها و سوءاستفاده‌های شخصی، باید بخش عمده وقت، نظارت و حساسیت کارشناسی خود را متوجه مقوله «حیف» کنند تا جلوی ضرر و زیان گسترده آن را بگیرند.
نمایندگان باید متوجه باشند که به دلیل برخی انتظارات حوزه انتخابیه، خودشان هم به شدت در معرض خطر «حیف» هستند
به برخی مصادیق «حیف» اشاره می‌کنم.
1- صدها دفتر و ساختمان متعلق به شرکت‌های دولتی در تهران، که
نوعاً محل دریافت حقوق‌های کلان افرادی است که نقش مهمی در اداره آن
شرکت‌ها ندارند. با فروش این اموال، چند هزار میلیارد تومان عاید بیت المال
خواهد شد.
2- متجاوز از 120 فرودگاه اکثراً بین المللی! که تقریباً دو سوم
آنها توجیه اقتصادی ندارد. اکثر آنها فاقد تقاضای دائمی و دارای هزینه‌های
گزاف نگهداری و بهره برداری است. توقف این روند، اهمیت بالایی دارد.
3- بیش از 2400 مرکز دانشگاهی در کشور ایجاد شده که اکثراً فاقد
تقاضا و دانشجوی متقاضی است. بسیاری از این مراکز صرفاً با فشار و پیگیری
شخصیت‌های قابل احترام! راه‌اندازی شده است. این روند باید به سرعت متوقف
شود.
4- اکثر کارخانه‌ها، مراکز دولتی، سازمان‌ها، شرکت‌ها و نهادها،
فضاهای وسیعی را بعنوان سالن همایش ایجاد کرده‌اند که با هزینه‌های گزاف
تجهیز و نگهداری می‌شوند. یک تحقیق نشان می‌دهد بسیاری از آنها فقط 1% مورد
استفاده قرار می‌گیرند.
می‌گویند شهر هانوفر آلمان کلاً 4 سالن
کنفرانس مجهز دارد و تمام شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ با برنامه ریزی،
گردهمایی‌های خود را در این سالن‌ها انجام می‌دهند.
5- مجموعههای بزرگ خودروسازی، صنعتی، صندوق‌های بازنشستگی،
هولدینگ‌های وابسته به دولت و نهادهای حاکمیتی و... اموال غیرمنقول فراوانی
دارند که با آزادسازی و چابک‌سازی و واگذاری صحیح آنها می‌توان، اعتبارات
موردنیاز دولتی و یارانه‌های اختصاصی را جبران کرد و باری از دوش نظام
برداشت.
6- با احتساب نرخ‌های موجود، حدود 1600 هزار میلیارد تومان طرح
نیمه تمام در کشور وجود دارد. با توجه به وضعیت اقتصادی و درآمدهای کشور،
تعیین تکلیف و واگذاری این طرح‌ها یا تجدیدنظر در ادامه آن برای جلوگیری از
اتلاف منابع عمومی ضروری است.
7- در حالی که در طول سالها گذشته، 650 شهرک صنعتی و ده‌ها هزار
واحد صنعتی متنوع و زیرساخت‌های فراوانی در حوزههای آب، برق، فاضلاب،
مخابرات، آموزش، درمان، مواصلات، بنادر و... ایجاد شده، تکرار عبارت یا
مفهوم «ضرورت سرمایه گذاری» بدون برخورداری از طرح روشن برداشت از درآمد
کشور به معنی «حیف» منابع عمومی است.
در مقوله «حیف»، موارد و مصادیق بسیار زیادی وجود دارد که به تدریج آنها را در اختیار نمایندگان جدید قرار خواهم داد.
اینستاگرام