فرق منوچهر آتشی با حسن روحانی!

کماکان معتقدم برخی رفتار هنرمندان برای سیاستمداران ما الگوست.

قرار بود از منوچهر آتشی، شاعر برجسته و البته عضو کانون نویسندگان! در مراسم چهره‌های ماندگار تجلیل شود. باورش نمی‌شد.

او که به شدت بیمار بود و از ناراحتی کلیه رنج می‌برد، از خوف اینکه نتواند در مراسم حاضر شود، نامه‌ای تاریخی برای ما نوشت. اکنون این نامه که با خط زیبای خود اوست، جزو اسناد کشور محسوب می‌شود. با این حال، با همان وضعیت وخیم جسمی خود را به مراسم رساند و در روی سن هم قدری با ما درد دل کرد. فردای آن روز هم عمل جراحی داشت و بعد از دو روز از دنیا رفت. (کات)

قرار است رئیس جمهور در جلسه رأی اعتماد مجلس به وزیر پیشنهادی «صمت» شرکت و سخنرانی کند. اما نمی‌آید!

نامه‌ای اداری از طرف معاون او نوشته می‌شود که ستاد کرونا به او اجازه نداده! مجلس هم ناراحت می‌شود و به وزیر پیشنهادی رأی نمی‌دهد. (البته دلایل دیگری هم در کار بود)

معتقدم اگر روحانی نامه‌ای دوستانه و با محبت به نمایندگان می‌نوشت و به خاطر عدم حضورش شخصاً عذرخواهی می‌کرد، هم آقای مدرس خیابانی رأی می‌آورد و هم یک الگوی مثبت و اخلاقی از رئیس جمهور اسلامی ارائه می‌شد. حیف!

بخشی از نامه مرحوم منوچهر آتشی که موردحمله سنگین ضدانقلاب قرار گرفت را در ذیل می‌آورم.

پی نوشت:

....."باری، این قلم کوچک - و امروز خسته – تا آنجا که در توانش بوده به گمان خود در راه خیر و روشنی و ایمان به سر دویده، و از نثار هر چند اندک یافته‌ها و دانسته‌‌های خود به پای هنرجویان هرگز دریغ نورزیده است، هر چند بضاعتی درخور نداشته است.

از سوی دیگر، همه می‌دانیم که در طول سالها نظام‌های ضدفرهنگی تنها چیزی که موردعنایت نبوده هنر و هنرمند و قلم و قلم‌زن بوده است.

پس این که می‌بینیم در این دوران پرعزت و افتخار، بانیان فرهنگ و خرد نگاه مهربانی به سوی این گروه کم‌توقع داشته، پاس حرمت آنان را وجهه همت قرار داده‌اند، واقعاً موجب خرسندی و افتخار است."...

مطالب مرتبط