هرچند دربی بدون تماشاگر خیلی حال نمیده ولی بالاخره دربیه! حتی اگر در هیاهوی ثبتنامهای انتخاباتی باشه!
بارها دربی را از نزدیک و از طبقه دوم استادیوم آزادی دیده ام. احساس راحتی،شادمانی و امنیتی که در میان آن جوانها داشتهام در کمتر جایی شاهد بودم.
عاشق یک بازی پر گل و جذابم، مهم نیست کی میبره!!
پی نوشت:
آقای پرویز مظلومی و آقای فرشاد پیوس چند شب قبل، میهمان افطاری من بودند.
از دهه پنجاه ، شروع کردیم . بازیکنان مشهور و مسابقات تاریخی و به یادماندنی آنها. خیلی شیرین بود!
وقتی فرشاد پیوس، آقای گل سالهای نهچندان دور پرسپولیس از هنرمندیهای حسن روشن گفت و آقا پرویز هم که برخی به او سر طلایی میگویند، با جدیت اعتراف کرد که "سر طلایی " یعنی همایون بهزادی! با خودم گفتم که چقدر این روحیهی ورزشکاری در میان سیاسیون ما خالی است.
ای کاش سیاستمداران ما میتوانستند برجستگیها و توانمندیهای حریف را ببینند و در قضاوتها جانب انصاف را رها نکنند.
پست قدیمی " مردی و کاری " ، مربوط به مرحوم غلام حسین مظلومی را هم ببینید.