مطهری، شک را معبر ورود به تعیین و تعمیق اعتقادات میشناخت. با این حال
نمیگذاشت شک عبوری و آگاهی بخش و هشداردهنده در میان افکار جوانان جا خوش
کرده! و موقعیت خود را تثبیت کند. او معتقد بود، جوانی یعنی پرسشگری! یعنی
میل به تغییر! یعنی شک کردن در هر چیزی که در دوره کودکی بر او گذشته است.
زیرا جوان میخواهد طور دیگری ببیند. نمیخواهد کورکورانه راه پدران را
برود و این همان حقیقتی است که قرآن بر آن تأکید دارد و با همین نگرش هم
انقلاب اسلامی پدید آمد.
او معتقد بود برای هر سؤالی پاسخ درخور در اسلام وجود دارد و اسلام برای هر تحول و نظریهپردازی جدید، ظرفیت پاسخگویی دارد. تحول را باید قبول و آن را مدیریت کرد.