۰۷ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 
- ایشون، صاحب خمیازه ، نوه ی آخری هستند که ظاهرا در سفر شمال، اینگونه به خاطر تخریب محیط زیست و زباله های کنار جاده و دریا اشک شان درآمده است!
پی نوشت:
- امروز محیط زیست، دیگر به عنوان یک موضوع و یا مسئله در کنار دیگر مسائل کشور نیست. بلکه به عنوان یکی از مهم‌ترین و پیچیده‌ترین تهدیدات در سطح ملی و استانی از جدی ترین مطالبات مردم است.
-
این بحران در عرصه
هوا ،خاک، آب و گونه زیستی (گیاهی و جانوری) در همه اشکال اش وجود دارد.
از نظر بعضی کارشناسان برخی از این آسیب ها قابل حل نیست و در مورد
برخی دیگر باید اقدامات اورژانسی انجام داد .
- با تجربه ای که از حضور در سه کابینه مختلف دارم و همواره شاهد بحث ها و مناقشات محیط زیست و الزامات سایر دستگاهها بوده ام،در کنار همه پیشنهادات سازنده دو راهبرد زیر را از همه مهمتر می دانم .
۱ - محیط
زیست ،امری فرابخشی است. سازمان مربوطه، صرفاً نظارتی آن هم با امکانات محدود است. شورایعالی محیط زیست که با ریاست رئیس جمهور باید هماهنگی اقدامات مهم
ملی را سامان دهد ، صرفاً در مواقع بحران و بسیار به ندرت تشکیل می‌شود.
معتقدم چالش‌های بخش های مهمی چون صنعت، راه، نفت و نیرو از این به
بعد باید به طور جدی رفع و به نفع محیط زیست حل و فصل شود.
در واقع شرایط بحرانی اقتضا می‌کند که خط قرمز محیط زیست ،فصل الخطاب
اختلافات باشد.
رئیس این سازمان باید از قوی ترین اعضای کابینه و اهل تعامل و اقدام
باشد و کشور را با کارهای نمایشی معطل نکند.
۲ - آستانه
تحمل محیط شرط اصلی برای اجرای هر طرح و پروژه ای است.
توسعه باید مبتنی بر توان و طاقت محیط ،آن هم در دراز مدت باشد.
دستگاه های نظارتی باید غفلت های گذشته را جبران کنند و پیوست محیط
زیست برای هر پروژه ای الزام آور شود.
در مورد پدیده های مهی چون ریزگردها ، دریاچه ارومیه و هوای ناپاک
شهرهای بزرگ ، مستقلا صحبت خواهم کرد.
اینستاگرام