کد خبر: ۱۰۷۳
تاریخ انتشار: ۰۸ مهر ۱۳۹۷ - ۲۳:۳۶
قول داده بودم که روز اول مدرسه ، حسین آقا را مشایعت کنم.
 
 خدا رو شکر یادم نرفت و تقریبا سر زده ، اول صبح به منزل شان رفتم. فکر می‌کنم خیلی خوشحال شدند!

با مادرشان و آقا ابوالفضل (صاحب خمیازه) به مدرسه رفتیم.

 مدرسه دولتی در خیابان ۱۷ شهریور ، جنب و جوش شوق برانگیزی حاکم بود. شیرینی و شربت می‌دادند و یک سربند زیبا هم به پیشانی بچه ها می بستند. استقبال شان از کلاس اولی ها خیلی خوب بود.

 خدا پدرشان را بیامرزد که شهریه نمی گیرند. هرچند قرار شده برای کمک به مخارج مدرسه چند صد هزار تومان بدهند که اشکالی هم ندارد. با رضایت خودشان می پردازند‌. در کنار همه سختی ها و گرانی ها ، شور و شوق بچه ها و نگاه پر امیدشان به آینده ، حالمان را خوب میکند.

به آنان نیاز داریم قبل از اینکه آنان محتاج ما باشند.



پی نوشت:

 امسال هم مانند گذشته ، خبرهای زیادی از شهریه های بالای مدارس غیر انتفاعی منتشر شد.

  با اینگونه مدارس مخالف نیستم. ولی ارقام چند ده میلیونی ثبت نام ها را که می شنوم نگران می شوم. نگران طبقاتی شدن نظام آموزشی کشور!

  ظاهراً همه جناح‌ها هم در مالکیت و مدیریت این مدارس دستی بر آتش دارند!

 حداقل انتظار افکار عمومی، شفاف سازی در عملکرد مالی آنان و نحوه نفوذ صاحبان شان در تصمیم سازی های کلان وزارت آموزش و پرورش است.