قرار
بود با شخصیتی در خیابان پاستور به گفتوگو بنشینیم. معمولا پاستورنشینان
افراد خاص و جزء مقامات بالا هستند یا باید در ریاستجمهوری منصب داشته
باشند یا در بیت رهبری.
وقتی گیت اول را رد میکنیم، به یک خانه قدیمی که
تا حدودی بازسازی شده میرسیم؛ محیطی دلباز با فضای سبز دلانگیز. مشخص است
که فردی با ذوق هنری در این مکان سکنی گزیده است. صبحانههای کاری دفترش
مشهور است و چپ، راست و کارگزار در دفتر او حاضر میشوند و نان و پنیری با
هم میخورند و گپ و گفتهای متفاوتی با هم میزنند.
روز اول دهه فجر روز
مصاحبه ما با مهندس عزتا... ضرغامی، رئیس اسبق صداوسیما است. همچنان در
حیاط دفترش برف نشسته و او با روی گشاده از ما استقبال میکند. ابتدا از
وضعیت روزنامه جویا میشود و در ادامه به درخواست عکاس به بالکن و حیاط
مخصوصش که جایگاه میهمان ویژه است، میرویم.
با وجود مشغله زیاد فرد با
حوصلهای است و سعی میکند سوالها را کامل بشنود و بعد از چند ثانیه پاسخ
بدهد. در مورد احمدینژاد ناراحت است و میگوید انشاءا... از این گردنه
عبور کند. از برخورد جمنا ناراحت است، ولی ناراحتی خود را بروز نمیدهد.
خود را نه اصولگرا میداند و نه اصلاحطلب و میگوید من به تبعیت از رهبری
انقلابی هستم و رهبری را که انقلابی نباشد، قبول ندارم.
او معتقد است وقتی
در مقابل روحانی افراد انتقاد میکنند، به وضوح تغییر چهره و نشانههای
بروز عصبانیت را در ایشان میبینید و عملکرد این دولت و شخص رئیسجمهور،
ضعیفترین عملکرد دولتهای پس از انقلاب نسبت به گفتوگوی ملی و تحمل مخالف
و منتقد است.