دیشب فیلم "ماجرای نیمروز ۲" ردخون ، ساخته محمدحسین مهدویان و به تهیه کنندگی سیدمحمود رضوی را همراه دیگر فعالان توییتری و فضای مجازی در سالن حوزه هنری دیدم.
قصه ی خوب و پر کششی داشت و از ویژگی های دراماتیک و حرفه ای ارزشمندی برخوردار بود.
این فیلم پرتوی به تاریکخانه سازمان منافقین و تشکیلات جهنمی آنان است و نشان میدهد که فرایند استحاله جوانان انقلابی به جنایتکاران حرفه ای و جدا شدن از مسیر مردم و مصالح آنان با چه مکانیسمی صورت می گیرد.
تعجب من از تسلط خوب کارگردان و عوامل صحنه به فضای دهه ۶۰ و بازسازی تصویری ، کلامی و اجتماعی آن دوران است که برای امثال ما کاملا باورپذیر است.
اگر تاریخ مردمان این سرزمین را فرزندان واقعیشان روایت نکنند، نااهلان روایت خواهند کرد.
سه گانه سیانور، ماجرای نیمروز و ردخون، روایت تاریخ پر افتخار این مردم است که برای آیندگان و نسلهای نو ، آگاهی بخش و بصیرت آفرین است.
به همه دست اندرکاران و عوامل فیلم خدا قوت می گویم و توصیه میکنم به ویدیو چک های داوری هم خیلی توجه نکنند. آثاری از این قبیل برتر از قضاوت های متداول جشنواره ای است!