اکبر شریعت، خواننده نوحه ماندگار "کربلا، کربلا" دعوت حق را لبیک گفت. روحش شاد!
در اختتامیه جشنواره رادیو از او به همراه سه عزیز دیگر صاحبان نواهای ماندگار تجلیل شد.
آقایان گلریز، آهنگران و کویتی پور در کنار هم اجراهای کوتاهی داشتند که خیلی دلنشین بود.
مرحوم اکبر شریعت به دلیل بیماری سخت نتوانست بخواند. همه به او ادای احترام کردند. اشک همه را درآورد.
در آن سال ها، چنان با انرژی میخواند "کربلا، کربلا، ما داریم میآییم، که انگار همین الان برای کربلا بلیط دو سره گرفته است.
به مناسبت امشب که لیله الرغائب است پست "یارانه" را در پی نوشت تکرار می کنم.
پی نوشت:
«رغائب» چه به معنای میل و رغبت باشد و چه به معنای عطا و بخشش فراوان،
فرصتی استثنایی است که به قول حافظ باید «دم را غنیمت شمرد» و حالاش را
برد!
در این شب هم میل و رغبت انس به خدا زیادتر است و هم عطایای الهی افزون تر.
از
کارکردهای دین آرامش بخشی است. روح دستورات الهی ایجاد اطمینان و سکینه
است و این معنا جز با تکیه کردن به منبع و مرکز قدرت حاصل نمی شود.
آن مرکز قدرت همیشه با ماست و از رگ گردن به ما نزدیکتر!
با این حال به بهانههای مختلف و برقراری ضیافتهای خاص! ما را در موقعیتهای استثنایی قرار میدهند.
امشب «پاس گل» زیاد میدهند. خراباش نکنیم!
برای امشب اعمال و دعاهای خاصی وارد شده. خیرخواهی برای دیگران از همه خوب تر است ! اینطوری برای خودمان هم بهتر است .
امشب به همه «یارانه» میدهند! فقیر و غنی هم ندارد. همه میگیرند! حد و
حدود هم ندارد. بسته به ظرف و مطالبهی خودمان؛ آنقدر میدهند که شاید تا
آخر عمر کافی باشد.