در مدتی که در رسانه ملی مسئولیت داشتم، در مورد پخش تصاویر مسابقات بانوان
ورزشکار ایرانی و یا ورود خانمها به استادیومهای ورزشی، نسبت به مواضع
سازمانیام، که برآیند همه دستگاهها مسئول و نهادهای دینی و نظارتی کشور
بود، امانت داری کرده و بر اساس آن عمل کردم.
در طول سالهای اخیر که مسئولیت نداشتم، به کرات در جلسات بررسی این موضوع
نظر کارشناسی شخصی خودم را صریحاً اعلام کرده و ادلهام را به تفصیل توضیح
دادهام.
تصور من این است که با توجه به عرف جامعه، موضوع کم اهمیتی مثل حضور تعدادی از بانوان در استادیومهای ورزشی، نباید دستاویزی برای شدن جامعه و سوءاستفاده دشمنان قرار گیرد.
مهمترین اشکال شرعی وارد بر این موضوع، تداخل زن و مرد است که موارد مشابه فراوان دیگری در جامعه وجود که اصولاً نه ممانعت وجود دارد و نه است.
ضمن اینکه مدیریت ورزشگاهها میتوانند قسمتهای خاصی را به بانوان اختصاص
دهند که این اقدام مورد رضایت خود آنان هم هست. دلایل دیگری هم در تأیید
این دیدگاه دارم که به علت طبقه بندی آن، به صورت محرمانه به مسئولین منتقل
کردهام.