عدالت رسانه ای (پشت صحنه)

مناظره ی هشت نفره، از حساسيت بالایی برخودار بود. طرح جدید، توانست همه حساسیت های موجود را پاسخ دهد. 
برخی ناگفته ها:
١- میکروفون ها به وسیله ی حسگر های دقیق به گونه ای طراحی شده بود که حتی یک کلمه را در میان تداخل بحث و جدل ها ثبت و ضبط می کرد. به همین دلیل پس از 4 ساعت با احتساب ثانیه ها، تساوی وقت های استفاده شده، روی تابلو بزرگ قابل نمایش بود. 
٢- حرکت های تراولینگ، کرین و قاب بسته (تک نفره و چند نفره) از قبل انتخاب شده و میزان تناوب و پیوستگی آن به صورت دستورالعمل در اختیار کارگردان برنامه قرار داشت.
٣- سؤالات در حوزه های مختلف به گونه ای طراحی شد که بدون نگرانی، نامزدها بتوانند در آن مورد صحبت کنند. بر انتخاب سؤال ها شخصاً نظارت داشتم. هر گونه سوالى که به محفوظات و عدد و رقم مربوط می شد، حذف کردم.
٤- دو مجری ذخیره (آقایان خسروی و سلطانی) در رژی حضور داشتند تا در صورت بروز کوچکترین مشکلی برای آقای حیدری، جایگزین شوند.
٥- از لحظه ورود نامزدها به محوطه جام جم، تا استقرار در اتاق توجیه تصاویر مستقیم و یکسان پخش می شد. مدیر روابط عمومی سازمان، هنگام خروج نامزدها از خودرو از آنان استقبال می کرد. برخی از نامزدها که فقط دست داده بودند و روبوسی نکرده بودند، مستقلاً در اتاق توجیه روبوسی کردند! تا در جانمایی استفاده شود!!
٦- تمام اقدامات با قرعه کشی صورت می گرفت. به طوری که بخشی از آن ها حالت طنز و شوخی پیدا می کرد ولی اصرار مدیریت مناظره بر تصویرسازی از این عدالت بود. 
٧- در هر سه جلسه مناظره، شخصاً در اتاق توجیه، جزئیات نحوه اداره جلسه را برای نامزدها تشریح می کردم که با اطلاع و آمادگی کامل مناظره را شروع کنند.
٨- بدون دیده شدن در تصاویر، چای و شیرینی در جلسه توزیع می شد تا فشار نامزدها نیفتد!
٩- در هنگام مناظره فقط دو نفر می توانستند همراه نامزد به اتاق جنبی استودیو بیایند. آن اتاق هم دیدنی بود؛ هم پذیرایی شدند و هم بحث های کاری جریان داشت. به آنان سر می زدم.
در زمان کوتاه تنفس، مشاوران می توانستند با نامزدها صحبت کنند. برخی شیطنت ها(!) هم در حدی نبود که به کل کار لطمه بزند.
همه نامزدها از مناظره این دوره رضایت داشتند. تجربه جدیدی برای جمهوری اسلامی بود. تأثیرگذاری اصحاب ثروت و قدرت در تبليغات به حداقل رسید.
آقايان دارابى و فرجى خيلى زحمت كشيدند.