۰۳ آذر ۱۴۰۳ - 
شمشیر جهل و نادانی بر فرق عدالت و بصیرت فرود می
آید و دنیایی را از نعمت "میزان الاعمال" محروم می‌کند. السلام علیک یا
ابالحسن یا امیرالمومنین(ع) پست قدیمی مربوط به این ایام را تکرار می کنم.
تذکری است که هیچ وقت کهنه نمی شود. در تاریخ از دو نفر به عنوان "اشقی
الاشقیا" نام برده می شود. یکی عاقر ناقه ی صالح است و دیگری این ملجم
مرادی.
کشتن شتر حضرت صالح کار یک نفر بود ولی آیه ١٤ سوره شمس جمع می
بندد و می فرماید: "فکذبوه فعقروها" پیامبر خدا را تکذیب کردند و شتر (آیه
الهی) را کشتند! ... چرا؟
امام علی (ع) در خطبه ٢٠١ نهج البلاغه می فرماید:
شتر صالح پیامبر را (یک نفر به نام قدار) به هلاکت رساند ولی خداوند همه آن قوم را با عذاب نابود کرد. زیرا که همگی یا نسبت به این امر بی تفاوت بودند یا راضی به کار او بودند.
شهید مطهری در تفسیر آیات سوره شمس، با اشاره به حدیث فوق، بحث زیبایی در مورد جامعه شناسی حوادث تاریخی می کند که همواره قابل بهره برداری است.
شهادت حضرت هم بی شباهت به داستان قوم ثمود نیست. قاسطین و مارقین و ناکثین دست در دست هم دادند و بخش وسیعی از مردم نیز دنباله رو!... تا شقی ترین آنان برانگیخته شد!
تاریخ برای قصه گویی نیست. برای عبرت آموزی است.
امشب احتمال شب قدر مى رود؛ التماس دعا
اینستاگرام