هر چه سعی می کنم، این نوه ها را با فرهنگ گفتگو و
مذاکره و دیپلماسی آشنا کنم، آخرش یه راست میرن سراغ تفنگ و کلت و اسباب
بازی های جنگی! یه کلکسیون هم از انواعش رو دارن و بعضی موقع با گلوله های
پلاستیکی به سر و صورت ما می زنن. چیزی هم نمیشه گفت! به مادر، پدرشون بر
می خوره!
مشکل از خود من هم هست که وقتی سفر میرم، باز هم از همین دست اسباب بازی ها براشون میخرم. پلاستیکی و ارزون.
پی نوشت:
چندی
پیش یکی از بزرگان با استناد به آیه "فقولا له قولا لینا لعله یتذکر اؤ
یخشی" (طه-44) فرموده بود، همانطور که خداوند به موسی و هارون می گوید که
با فرعون به زبان "لین" و نرم سخن بگویید، پس ما هم باید با طرفهای مذاکره
مثل امریکا همینگونه سخن بگوییم و از درشت گویی بپرهیزیم!
اشکال این مطابقت قرآنی با امریکای امروز، در این است که بحث ما متفاوت از ارشاد و هدایت است.
آنان ثابت کرده اند که جز زبان زور، زبان دیگری را به رسمیت نمی شناسند.
هرجا عمل متقابل دیدند سر خط آمدند و هر جا عقبنشینی و ضعف و مذاکره صرف دیدند، ده ها گام پیشروی کردند.
متاسفانه حرف حساب در دنیای امروز، اگر از پشتوانه قدرت مقابله برخوردار نباشد خریداری ندارد.
هشدار
رهبر انقلاب در حادثه منا، سرنگون کردن پهپاد های متجاوز آمریکایی و توقیف
نفتکش انگلیسی از اقدامات مقتدرانه و موفق در همزبانی با آنهاست!