کد خبر: ۱۸۹۵
تاریخ انتشار: ۱۱ آذر ۱۳۹۸ - ۲۰:۰۰


سیره حکومتی امام علی(ع) از شیرین ترین و مفیدترین بحث‌های تاریخ اسلام است.
اگر در کشور 2 نفر باشند که استاد مسلم «نهج البلاغه» با گرایش فرق باشند، حتماً دکتر قنبری یکی از آنهاست.

آخرین اثر مکتوب هزار صفحه‌ای ایشان پیرامون نامه 53 حضرت به مالک اشتر زیر چاپ است ولی بیان استادانه و جذاب او در پاسخ به سؤالات و شبهات تاریخی، لطف دیگری دارد.
به تحلیل‌های متفاوت او نیاز داشتم.
مالک اشتر هرگز به مصر نرسید و در میانه راه به شهادت رسید. اما این سند ارزشمند بعنوان الگوی رفتار مدیران و حاکمان برای همه تاریخ به یادگار مانده است.

از میان بحث‌های متنوع چند جمله انتخاب کردم. اوامر حکومتی دین، برای زمامداران توصیه اخلاقی نیست. .
خائن نداریم ولی عمل خائنانه زیاد داریم. .
دلیل آن هم لجاجت و تعصب در برخی رفتارهای حاکمیتی است.
مرجعیت فکری در جامعه کم شده و برخی صرفاً به دلیل انتسابات‌شان مرجعیت یافته‌اند. .
کافی است تا آنها از برخی کانون‌ها فاصله بگیرند تا عیارشان روشن شود.

ریاست، صرفاً یکی از شئون خلیفه اللهی بودن امام است که مردم می‌توانند در آن دخل و صرف کنند. .
کسی که می‌خواهد «انتخاب اصلح» کند، باید قدرت تشخیص داشته باشد. .
سیره امام(ع) در تقسیم عادلانه بیت المال، فلسفه وجودی هدفمندسازی یارانه‌هاست.