توی کوه با این جوانهای خوب و دوست داشتنی آشنا شدم.
کوهنوردی دوران دانشجویی ما با نان و پنیر و خرما می گذشت و بچه های این
دوره با جوجه کباب و منقل اجمالاً حال میکنند. خیلی مهم نیست.
مهم اصل ورزش و تقویت جسم و روح است که انصافاً کوهنوردی به خوبی آن را تأمین می کند.
آنها را با مسیر های متنوع و قلههای اطراف آشنا کردم و یک لقمه هم باهاشون زدم.
یه دهن رپ هم برایم خواندن. البته اصل آن از موبایلشان پخش میشد.
محتوای
خوبی داشت. به دلم نشست. موسیقی رپ، موسیقی پر هیجان و اعتراضی است و به
سرعت با جوانان ارتباط برقرار میکند و آرمانها و عدالتخواهی ما با این
موسیقی هماهنگ تر است! نمیدانم چرا خط قرمز بعضیها شده است.
اگر شعر آن خوب تولید شود و اجرای حرفهای و باورپذیر به دنبال آن باشد خیلی حرفها را با همین موسیقی رب میشود زد و باید زد.
چون تنها بودم، زحمت تصویربرداری با موبایل را خودشان کشیدند.