کد خبر: ۱۹۶۳
تاریخ انتشار: ۰۲ اسفند ۱۳۹۸ - ۲۲:۱۹


با خبرگزاری تسنیم در مورد عملکرد دوره معاونت سینمایی ام در وزارت ارشاد گفتگو کردم.
متن کامل گفتگو را از لینک زیر در خبرگزاری تسنیم بخوانید:
برخی از محور های این گفتگو به شرح زیر است.


 قانونمند کردن تولید و نظارت بر فیلم های سینمایی، از کارهای ضروری و مهم آن دوران بود.

 سینماگران همانقدر که از ضوابط نظارتی سلیقه ای گله مند بودند، از نگاه ابزاری و کاسبکارانه به «زن» در سینما، شکایت داشتند.

 به اعتقاد بسیاری کارشناسان، جشنواره فیلم فجر در سالهای 74 و 75 از موفق ترین دوره‌های جشنواره بوده است.

سفرهای استانی من با سینماگران، با هدف کم کردن فاصله بین آنان و حاکمیت بود. ضمن آنکه آشنایی آنان با پیشرفت های کشور ضرورت داشت.

بازدید از مناطق جنگی جنوب، سکوهای نفتی در خلیج فارس، پروژه متروی تهران و برخی جشنواره های استانی مثل کردستان، تا میزان زیادی بر روحیات و نگرش سینماگران مؤثر بود.

وام تبصره 3 برای تولید فیلم را از مجلس گرفتم و اجازه تفویض مسئولیت کارشناسی بانک به معاونت سینمایی را از مرحوم آقای هاشمی اخذ کردم. خیلی مهم بود.

بسیاری از فیلم های خوب که امیدی به ساختن آنها نبود با همین وام کم بهره تبصره 3 ساخته شد.

ردیف بودجه معاونت سینمایی را مستقل کردم تا مسئولان سینمایی در برنامه ریزی سالیانه دچار سرگردانی نشوند.

مصوبه کاهش نرخ برق مصرفی سینماها را از مجلس گرفتم. با این اقدام کمک بزرگی به اقتصاد سینما کردم.

اگر سیاستگذاری جشنواره های خارجی به درستی انجام شود حتماً یک فرصت است. ولی متأسفانه در گذشته، انتخاب فیلم‌ها توسط خارجی ها صورت می گرفت و تصویر غیرواقعی و نامناسبی از ایران پس از انقلاب به دنیا ارائه می شد.

فیلم «طعم گیلاس» نمی توانست نماینده واقعی سینمای ایران در «کن» باشد. ولی نهایتاً پذیرفتم. البته تماس دکتر ولایتی و تقاضای او برای این کار هم بی تأثیر نبود.

مرحوم «کیارستمی» کارگردان باشخصیتی بود. او پشت صحنه‌های ارزشمندی از واقعیات جشنواره های خارجی را به من منتقل کرد.

هر چند حوزه هنری، حداقل اصلاحات لازم را در مورد «آدم برفی» انجام نداد ولی به دلیل پیام بلند و ضد آمریکایی آن نباید جلوی اکرانش را می گرفتم. اشتباه کردم!

مدیریت مثل دوی امدادی است. همه مدیران کم و بیش زحمت می کشند. قضاوت های پسینی خالی از اشکال نیست. مهم انتقال صحیح تجربه به دیگری است.

آقای خاتمی، برخلاف آقای روحانی اهل مشورت بود؛ به خصوص در امور فرهنگی. دو بار با او ملاقات داشتم، در حالی که مسئولیت خاصی در این حوزه نداشتم. تا حد زیادی متوجه نگرانی‌ها شد.