سال ۷۵، هنرمندان سینما را به مناطق نفتی و سکوی سلمان در خلیج فارس بردم.
هدفم
آشنایی آنان با پیشرفتهای کشور بود.
تصویر مربوط به توضیحات یکی از مدیران
نفتی سر میز ناهار است. مرحوم کشاورز، مرحوم مشایخی، مرحوم مهدی سلیمی،
خدا رحمت شان کند.
پی نوشت:
۱- به دلیل سیاست های تحریمی، فروش نفت
به روزانه کمتر از ۴۰۰ هزار بشکه کاهش یافته است. در نتیجه وابستگی بودجه
کشور به نفت هم کمتر از ۱۰ درصد شده است. ترامپ فرصت خوبی برای تحقق یک
آرزوی دیرینه برای ما فراهم کرده است!
۲- روزانه بین ۲ تا ۲.۲
میلیون بشکه، مصرف داخلی داریم که به صورت انواع فرآوردهها، تولید و به
مردم عرضه میشود. عمدهی گاز تولیدی هم که تقریبا روزانه ۸۵۰ میلیون
مترمکعب است و معادل ۵.۵ میلیون شبکه محسوب میشود، به مصارف داخلی میرسد.
روزانه حدود ۵۰ میلیون مترمکعب در سال گذشته به ترکیه و عراق صادر شده که
حدود ۲ میلیارد دلار درآمد داشته است.
۳- وضع پتروشیمی خوب
است. سالانه حدود ۶۶ میلیون تن در انواع فرآورده ها تولید داریم که در سال
۹۸، از محل صادرات تقریباً ۱۸ میلیارد دلار عایدی داشته است.
معتقدم
باید اولویت مصرف گاز، پس از مصارف خانگی، به پتروشیمیها اختصاص یابد و
برای دیگر صنایع و نیروگاهها حتی المقدور از سوخت مایع استفاده کرد.
۴-
بهینه سازی پالایشگاههای نفت با هدف بهبود کیفیت و کاهش آلودگی و همچنین
بهینهسازی مصرف انرژی در صنایع و نیروگاهها باید در دستور کار قرار
گیرد.
۵- پروژههای کوچک با سرمایه گذاری حداکثر ۵۰ میلیون
دلار از قبیل پالایشگاههای نفت کوچک(Mini Refinery)، صنایع پائین دستی
پتروشیمی و طرح هایی مثل جمعآوری گازهای همراه نفت که عمدتاً میسوزد و از
بین میرود، باید در اولویت قرار گیرد. .
۶- نقطه قوت ما، در
زیرساختهای فنی و نیروی انسانی ماهر و با انگیزه است. هم به لحاظ سخت
افزاری و هم به لحاظ نرم افزاری از توانمندی بالایی برخورداریم. لذا هر قدر
که صنایع پائین دستی و پروژه های ایجاد ارزش افزوده بیشتر شود، موجب رونق
تولید و رشد اقتصادی کشور خواهد شد.
«خام فروشی» باید متوقف شود.
۷-
بی اثر کردن تحریم، مؤثرتر از دور زدن آن است. نیاز جدی بازار جهانی به
فرآوردههای نفتی، میتواند یکی از راه های مؤثر خنثی کردن تحریم باشد.
اقداماتی از قبیل صدور بنزین به کشور ونزوئلا، غیر از دستاورد اقتصادی،
موجب اقتدار و عظمت ایران هم میشود.