ایام شهادت سرور آزادگان جهان اباعبدالله الحسین(ع) و یاران باوفایش را تسلیت میگویم.
کاروانی
که به سمت کربلا میرفت، از سرانجام خود و شهادتی که در انتظارشان بود
آگاهی داشت. از اشتباهات بزرگ نویسنده کتاب «شهید جاوید» آن بود که برای
توجیه نقش نامههای مردم کوفه در نهضت کربلا، مجبور شد حقایق مسلم تاریخ از
جمله علم امام به شهادت خود و یارانش را انکار کند.
روایات متعددی از امام در جریان سفر به کربلا وجود دارد که حاکی از حرکت کاروان به سوی شهادت است.
شهید
مطهری میگوید: «از روز اولی که (امام) میخواهد بیرون بیاید، سخن از مرگ
زیبا میگوید چقدر تعبیر زیباست! هر مرگی را نمیگفت زیبا، مرگ در راه حق و
حقیقت را زیبا میدانست:" خط الموت علی ولد آدم مخط القلاده علی جید
الفتاه" چنین مرگی مانند یک گردنبند که برای زن زینت است، برای انسان زینت
است.
پی نوشت:
اعتقاد به شهادت بزرگترین سرمایهی فکری و اعتقادی شیعه است.
امام خمینی(ره) در سخنرانی معروف خود پس از شهادت استاد مطهری(ره) میگوید:
آن که مردن پیش چشماش تهلکه است / نهی «لا تلقوا» بگیرد او به دست!
یعنی کسانی که مرگ را هلاکت و نیستی میدانند؛ به آیه «لا تلقوا بایدیکم الی التهلکه»(بقره/195) استناد میکنند.
ادامه آن شعری که امام فرمودند این است که:
و آن که مردن شد مر او را فتح باب / سارعوا آمد مرو را در خطاب
یعنی کسانی که شهادت در راه خدا را انتخاب کرده آن را فتح باب به سوی خدا میدانند، به این آیه استناد میکنند که فرمود:
" و سارعوا الی مغفره من ربکم و جنه عرضها السماوات والارض أعدت للمتقین "(آل عمران/133)
بشتابید به سوی مغفرت پروردگارتان و بهشتی که وسعت آن آسمانها و زمین است و برای متقین فراهم شده است.
آری! امام بزرگوارمان به درستی فرمود: ملتی که شهادت دارد اسارت ندارد.