۰۸ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 
آیت الله محمد یزدی و احمدعلی راغب دعوت حق را لبیک گفتند.
با هر دوی این بزرگواران محشور بودم و ضایعه فقدان آنان را درک می‌کنم.
از زمان دانشجویی به همراه برخی دوستان به محضر آیت الله یزدی می‌رسیدیم. او «ولایت‌فقیه» درس می‌داد و ما را در حوزه‌های مختلف فکری و مواجهه با جریانهای انحرافی هدایت می‌کرد.
در زمان تصدی ریاست قوه قضائیه، از طرف ایشان عضو شورای نظارت بر سازمان صداوسیما شدم و در یک مأموریت ویژه هم با «اکبر گنجی» در زندان اوین ملاقات کرده و گزارشی را تقدیم‌شان کردم. (به یادداشت سابق من در اینستاگرام، با عنوان آیت الله یزدی مراجعه فرمایید).
نقش او در مدیریت «جامعه مدرسین حوزه علمیه قم» در مقاطع حساس انقلاب و توانمندی‌اش در فقاهت و هوشیاری سیاسی در شورای نگهبان، بی‌بدیل و ستودنی بود.
او فقیهی برجسته و خط امامی بود و تا آخرین لحظه، بر اساس اعتقادی که داشت، هیچگاه از حمایت و تقویت «ولی فقیه» غافل نشد. روحش شاد!
احمدعلی راغب، آهنگسازی برجسته و انقلابی بود که در طول دوران مسئولیتم، بارها پیرامون تولید و اشاعه سرودها و آهنگ‌های انقلابی با هم مجالست داشتیم.
او فردی بدون حاشیه، خدمتگزاری صادق و موسیقیدانی بزرگ بود که آثارش ماندگار شده است. «خجسته باد این پیروزی»، «مجاهد، شهید مطهر»، «این بانگ آزادی»، «آمریکا! ننگ به نیرنگ تو» در کنار بیش از ۱۴۰۰ قطعه دیگر، از خاطره‌ها محو نخواهد شد.
شعر و آهنگ «این بانگ آزادی» در دل و ذهن‌مان غوغا می‌کرد.
این بانگ آزادی است، کز خاوران خیزد
فریاد انسان‌هاست، کز نای جای خیزد
آتشفشان قهر ملت‌های دربند است.
حبل المتین توده‌های آرزومند است.
الله اکبر – خمینی رهبر
به روح پاک او و مرحوم حمید سبزواری درود می‌فرستیم.
اینستاگرام