- دانستن، آگاهی؛ شناخت، فهم و درک، اساس عرفه است.
- در صحرای عرفات؛ هنگامی که جبرائیل، پیک وحی الهی؛ مناسک حج را به حضرت ابراهیم(ع) آموخت، حضرت ابراهیم(ع) در برابر او میفرمود: «عرفتُ عرفتُ» یعنی شناختم! شناختم! برخی میگویند واژهی «عرفه» از همین قضیه گرفته شده است.
- نمایش اوج عرفان و شناخت در دعای عرفه امام حسین(ع) است و آنجایی که حج را نیمه تمام میگذارد و با عرفان و شناخت عمیق از مسئولیت و وظیفه الهی خود راه را به سمت کربلا تغییر میدهد.
-
صلی الله علیک یا
اباعبدالله(ع) و علی الارواح التی حلت بفنائک.
مراسم «عرفه» و «برائت از مشرکین» در این روز، اوج فهم و درک حج
ابراهیمی است.
ویدئوی بالا؛ مربوط به سفر حج سال 79 ، همراه همکاران صداوسیماست.
پی نوشت:
- بزرگترین رسالت «مفتی حرامخوار» جلوگیری از شناخت و آگاهی است.
- بر اساس آموزههای قرآنی؛ نتیجهی حرام خواری و گناه، آلوده شدن و انحراف فکر و اندیشه است.
-
زینب سلام الله علیها
در بیدادگاه یزید و در برابر موج بیاحترامی او به رأس مطهر اباعبدالله(ع) میفرماید:
«ثم كان عاقبه الذين اسوا السواى ان كذبوا بايات الله و كانوا بها
يستهزؤ ن» (روم -10)
یعنی نتیجهی رفتار حیوانی یزید در شرابخواری؛ زنبارگی؛ میمون بازی و
قرائت اشعار شعرای زمان جاهلیت در وصف بتهای لات و هبل و عزی این است که آیات الهی
را تکذیب و مسخره میکند. او نام خود را خلیفه اسلام گذاشته و این مفتی نادان هم
از او تمجید کرده و قیام امام حسین(ع) را در برابر او محکوم و تقبیح میکند.
این یعنی اوج نادانی و جهالت!
-
قلم بهرام بیضائی در
سکانس آخر فیلم روز واقعه، ماندگار است. آنجا که راحله از عبدالله میپرسد:
کجا رفتی و چه دیدی؟
بگو عبدالله، حقیقت را چگونه یافتی؟
و عبدالله میگوید:
من حقیقت را در زنجیر دیدم.
من حقیقت را پاره پاره در برابر خاک دیدم.
من حقیقت را بر سر نیزه دیدم.
«تمام حجت مسلمانی من حسین بن علی(ع) است»