- این بزرگوار مرحوم دکتر عباسعلی عمید زنجانی، از چهرههای ماندگار، نماینده مجلس و رئیس اسبق دانشگاه تهران است. یک شخصیت علمی، دینی و انقلابی با سوابق ارزشمند در حوزه و دانشگاه. خدایشان رحمت کند.
- ایشان در دوران انقلاب، امام جماعت مسجد لرزاده بود. این مسجد پیشگام در فعالیتهای انقلابی و مبارزاتی در تهران بود. ادارهی این مسجد و مدیریت بچههای پرجنب و جوش آن دوران به ویژه در تظاهراتهای شبانه در منطقه ۱۷شهریور (ژاله آن روز) کار ارزشمندی بود.
- مکرراً به منزلشان در کنار مسجد میرفتم و دستگاه آپارات ۱۶ میلیمتری ایشان را قرض میگرفتم تا در مساجد محلهمان فیلم «نبرد الجزایر» را پخش کنم!
- تقریباً در این کار استاد شده بودم. هر وقت که آن مرحوم از پلههای منزل پایین میآمد و سفارشهای لازم را جهت حفظ دستگاه به من یادآوری میکرد میگفتم: حاج آقا چشم! خودم بلدم! بعد هم دستگاه را با دقت روی موتور میگذاشتم و با احتیاط حرکت میکردم.
پی نوشت:
- فیلم نبرد الجزایر پرهیجان و انقلابی بود. به ویژه آنجایی که چند مبارز مرد و زن الجزایری تغییر لباس و آرایش میدهند و برای عملیات به بخشهای فرانسوی نشین میروند.
-
در یکی از سکانسها
موقع تعویض لباس بازیگران زن، پلانهایی وجود داشت که قابل پخش نبود!
سادهترین کاری که میتوانستم بکنم این بود که دستم را جلو خروجی و
لامپ آپارات بگیرم تا چند ثانیه در سیاهی عبور کند! اینجا بود که بچهها تو مسجد
سوت میزدند و اعتراض میکردند.
- امام جماعت پیر مسجد هم که صدای کف و سوت را میشنید به اعتراض وارد شبستان میشد و او هم اعتراض میکرد. تقریباً همه اعتراض میکردند ولی خاستگاهها متفاوت بود! ترجیح میدادم خیلی توضیح ندهم. چون با ادامهی فیلم سروصدا میخوابید. این را تجربه کرده بودم!
- شاید یک جورهایی هم حق داشتند ولی ادامه پخش فیلم مشکل را حل میکرد.