از پدیدههای جالب فضای مجازی و دنیای ارتباطی امروز «استیکر» و «ایموجی» است. همانگونه که آدمهای خوش ذوق با استفاده صحیح و بجا از یک «ضرب المثل» و «شعر» و یا یک عبارت موزون حکیمانه حجم بالایی از مفاهیم را با مختصرترین روش به مخاطب منتقل میکنند. استیکرها نیز چنین جایگاهی پیدا کرده و روز به روز با افزایش تنوع و زیبایی شناختی آن ابعاد گستردهتر مییابند. به نظر من اصل این پدیده، خوب و گامی در جهت افزایش زیباییهای ارتباطاتی است. در استفاده از استیکر چند نکته قابل توجه است: 1- آشنایی متقابل فرستنده و گیرنده با مفهوم واقعی استیکر. 2- رعایت اختصار، مگر در حالاتی که چند مفهوم باید با هم منتقل شود. 3- مراقبت از ایجاد سوء تفاهم و برداشتهای ناصواب. بارها دیده شده که مثلاً تبادل استیکر و ایموجی قلب بین دختر و پسر جوان موجب بروز سوء برداشت و اختلالات خاصی شده است. 4- استیکرهای غیراخلاقی هم به نوبه خود ناپسندند و در صورت بیاعتنایی و مسامحه در استفاده از آن، به تدریج باعث ضایعات فرهنگی به ویژه در حوزه کودک خواهد شد. 5- استیکرها در آینده جای گفتگوها را خواهند گرفت و پیش بینی اینکه آدمها فقط از علائم برای ارتباطات استفاده کنند زیاد است. اشکال بزرگ این اتفاق آن است که استیکرها هرگز نمیتوانند جامعیت و مانعیت یک گفتگوی مفهومی و اقناع کننده را پر کنند و ای بسا باعث دلخوری و احساس بیاعتنایی طرف مقابل و از همه مهمتر برداشت نادرست و انحرافی از آن شوند. در استفاده از پدیدههای مدرن، مراقب سنتها، زیباییهای فرهنگ بومی و ارزشهای اجتماعی خود باشیم و هر امکان جدیدی را همراه آسیب شناسی دقیق و استفاده صحیح و متعادل آن در اختیار بگیریم.