کد خبر: ۷۵۹
تاریخ انتشار: ۰۱ مرداد ۱۳۹۶ - ۱۱:۴۳
شهادت مظلومانه‌ی اسوه عدالت و میزان اعمال امیرمؤمنان، علی(ع) را تسلیت می‌گویم.
شب‌های قدر فرصت استثنایی برای همه است. آن را قدر بدانیم و حرامش نکنیم!
پاس روی تور می‌دهند!
در تاریخ از دو نفر به عنوان "اشقی الاشقیا" نام برده می شود. یکی عاقر ناقه ی صالح است و دیگری ابن ملجم مرادی.
کشتن شتر حضرت صالح کار یک نفر بود ولی آیه ١٤ سوره شمس جمع می بندد و می فرماید: "فکذبوه فعقروها" پیامبر خدا را تکذیب کردند و شتر (آیه الهی) را کشتند! ... چرا؟
امام علی (ع) در خطبه ٢٠١ نهج البلاغه می فرماید:
شتر صالح پیامبر را یک نفر به نام (قدار) به هلاکت رساند ولی خداوند همه آن قوم را با عذاب نابود کرد. زیرا که همگی یا نسبت به این امر بی تفاوت بودند یا راضی به کار او بودند.
عقر (پی کردن شتر) یعنی دست و پای او را بریدن.
شهید مطهری در تفسیر آیات سوره شمس، با اشاره به حدیث فوق، بحث زیبایی در مورد جامعه شناسی حوادث تاریخی می کند که همواره قابل بهره برداری است.
شهادت حضرت هم بی شباهت به داستان قوم ثمود نیست. قاسطین و مارقین و ناکثین دست در دست هم دادند و بخش وسیعی از مردم نیز دنباله رو!... تا شقی ترین آنان برانگیخته شد!
تاریخ برای قصه گویی نیست. برای عبرت آموزی است.



پی نوشت:

باز هم خاضعانه از سخنرانان محترم این شب‌ها می‌خواهم در زمان «قرآن به سر گرفتن» سخنرانی و روضه‌خوانی‌های مفصل، آن هم به تعداد معصومین علیهم السلام! را تعطیل کنند.
قرآن‌های سنگین به ویژه برای خانم‌ها مشکل است.
شب نوزدهم مثل همیشه در احیای مسجد ارک شرکت کردم. روضه قبل از قرآن به سر گرفتن کوتاه، حرفه‌ای و تأثیرگذار بود. و کل مراسم قرآن سر گرفتن ظرف ۵ دقیقه تمام شد. خدا حفظ ‌اش کند.