به حسب مسئولیتام در شورایعالی انقلاب فرهنگی، چند شب گذشته از یکی از شهربازیهای کودکان بازدید کردم. مدیر فهمیده و با ذوق آنجا ، تمرکز خود را بر روی بازیهای حرکتی گذاشته بود و موفق شده بود در کنار فراهم کردن فضای قابل قبول شادی و تفریح، تقویت مهارتهای فردی اعم از فیزیکی و فکری را هم فراهم کند. توسعهی بیرویه بازیهای رایانهای و کنسولهای گیم (مانند پلی استیشن ) در شهربازیها، علاوه بر آسیبهای فراوان فکری و جسمی به کودکان، به شدت به لحاظ محتوایی نیز ، با اصول فرهنگی ما ایرانیان در تعارض است. بنیاد بازیهای رایانه ای در کشور ، نتوانست پاسخگوی نیاز مردم و فرزندانشان در این حوزه باشد. باید سختافزار مناسب، همراه با نرمافزار آن، در کنار هم طراحی و تبدیل به کالای مؤثر شوند. حلقه مفقودهی ما در این حوزه، تجاری سازی این بازیهاست. برخی دستگاههای فرهنگی، با سلام و صلوات از بازیهای ویدئویی ایرانی و اسلامی خود رونمایی میکنند، در حالی که کاربرد آن صرفاً محدود به استفاده از کامپیوتر (pc) است و کماکان فضای پرزرق و برق بازیهای خارجی، در شهربازیهای کشور، از این ظرفیت ضروری ملی خالی است. پیشنهاد میکنم «بنیاد بازیهای حرکتی»، وابسته به یکی از دستگاههای فرهنگی و یا ورزشی کشور تأسیس شود، تا افراد خلاق و مبتکر بتوانند ایدههای خود را به ثبت برسانند و راههای تازهای برای رشد فکری و جسمی نسلهای آیندهمان فراهم کنند. جوانان خوش ذوق و با انگیزه و علاقمند به این عرصه تشویق و حمایت شوند و وامهای ارزانقیمت در اختیار آنان قرار داده شود. این حوزه، به شدت ارزان قیمت، اشتغال زا، پرتحرک و مؤثر برای تربیت نسلهای آیندهمان است. در هیاهوی دعواهای سیاسی، مهمترین نیازهای اجتماعی، فرهنگی مردم به فراموشی رفته است.