کد خبر: ۱۵۵
تاریخ انتشار: ۰۹ آبان ۱۳۹۵ - ۱۳:۲۷
همنشيني با آقا و عاقبت به خيرى

- آنقدر خوش رو، متواضع و صميمى بود كه هر وقت به بيت رهبرى ميرفتم و مهمان چاى او بودم، از مصاحبت و انس با او لذت ميبردم.

چند هفته قبل با او عكس گرفتم و قول دادم به دستش برسانم. وقتي اين عكس آماده شد و به يكى از مسؤولان دفتر دادم كه به او بدهد، با تأسف اعلام كرد كه ايشان چند روز قبل فوت كرده اند؛ آنهم بعد از اداى نماز شب و آماده شدن براى اقامه نماز صبح همراه با اذان، چه سعادتي!