کد خبر: ۱۸۳۹
تاریخ انتشار: ۳۰ شهريور ۱۳۹۸ - ۲۳:۵۳
کار فرهنگی و تربیتی، نیاز به صبر و حوصله دارد.
انقلابیگری در این عرصه متفاوت از دیگر عرصه هاست.
پست قدیمی ”موبی دیک" که مرتبط با این بیان است را تکرار می کنم.



موبی دیک!
از بهترین فیلم های سینمایی که دیده ام "موبی دیک" ساخته ی جان هیوستون (١٩٥٦) است. داستان نهنگ سفیدی که بر اساس رمانی به همین نام نوشته ی هرمان ملویل (١٨٥١)، ساخته شده است. خیلی ها این رمان را بهترين رمان در موضوع دریا می دانند.

نهنگ ها بزرگترین و قدرتمندترین حیوانات هستند.
بزرگترین دایناسور شناخته شده ٥٠ تن وزن دارد، در حالی که یک نهنگ بزرگ ١٥٠ تن وزن و ٢٧ متر طول دارد.

حضرت یونس (ع) چند روزی را در شکم این ماهی بزرگ گذراند!....ظلمات محض.
مجازات سنگینی که خداوند می فرماید: "اگر او از تسبیح کنندگان نبود، تا قیامت در شکم ماهی می ماند" (صافات - ١٤٣ و ١٤٤)
یونس (ع) ٤٠ سال مردم را هدایت کرد. فقط دو نفر ایمان آوردند!
از خدا خواست تا عذاب بفرستد و آن قوم را نابود کند. پروردگار استجابت کرد! اما قبل از آنکه به او اجازه داده شود، چند ساعتی زودتر با عصبانیت قوم را ترک کرد! (انبیاء - ٨٧) ...... وَ ذَاالنّونِ إذ ذَهَبَ مُغٰضباً...
در همین فاصله کوتاه قوم یونس ایمان آوردند! و خداوند عذاب را از آن ها برداشت! فقط یونس بود که گرفتار شد!

در کار تعلیم و تربیت، خستگی، عصبانیت و ناامیدی راه ندارد!ً