۰۸ آذر ۱۴۰۳ - 
⚠️(خطر اسپویل!)⚠️
فیلم‌سینمایی پلتفرم ساخته گالور گازتلو اوروتیا را دیدم.
فیلمی در ژانر علمی-تخیلی و البته ترسناک. جذاب و با ریتم و فیلمنامه بسیار خوب که از ایده ای بکر و خلاقانه بهره می برد.
فیلمی در ژانر علمی-تخیلی و البته ترسناک. جذاب و با ریتم و فیلمنامه بسیار خوب که از ایده ای بکر و خلاقانه بهره می برد.
پلتفرم، روایت یک زندان طبقه طبقه است که در هر طبقه ۲ نفر ساکن هستند. هر طبقه یک چهار دیواری بتنی است که سقف و کف آن سوراخ بزرگی است که به طبقات بعدی راه دارد. بین طبقات هیچ راهی نیست و تنها راه ارتباطی همان حفره است.
هر روز یک میز پر از غذا از بالاترین طبقه به پایین فرستاده می‌شود و در هر طبقه مدتی توقف می‌کند ساکنین هر طبقه مدت کوتاهی وقت دارند تا از آن غذا بخورند. هرچه میز غذا به طبقات پایین تر می رسد از کیفیت و حجم آن کاسته می‌شود، طوری که در طبقات پایین تر هیچ ته مانده ای نمی‌ماند و ساکنان آن گرسنه می مانند.
هر ماه یک بار به طور تصادفی زندانیان به طبقات دیگر منتقل می‌شوند و بدیهی است هر چه به طبقات بالاتر بروند از موقعیت بهتری برخوردار شوند.
برداشت من از فیلم به طور خلاصه این است که:
1- کارگردان به طرز ماهرانه‌ای توانسته بین ساختار پر از "نماد" فیلم و قصه ای جذاب و پرکشش ارتباط قوی برقرار کند. امری که معمولاً بین این دو مقوله جمع نمی‌شود و می‌تواند الگویی برای فیلمسازان ما باشد.
2- زشتی #جامعه_طبقاتی که به صورت بک سبک زندگی در رفتار آدم‌ها تصویر می‌شود به گونه‌ای است که هر بیننده ای به دنبال نسبت خودش با حوادث و بازیگران فیلم است.
3- هم نظام ناعادلانه توزیع و هم مسیر انحصاری غذا که در شرایط خاص منجر به تغذیه زندانیان از گوشت بدن هم سلولی خود می‌شود به خوبی خشونت موجود در معادلات جهانی را نشان می‌دهد.
4- از جان گذشتگی دو زندانی برای تغییر وضع موجود و نجات دخترک گمشده در پایین ترین طبقه و فرستادن او به طبقات بالا بیانگر #امید به نابودی نهایی نظام ظالمانه و غیرانسانی و اصلاح وضع موجود است.
علیرغم اینکه بیننده به سرعت به ایدئولوژیک بودن فیلم پی می‌برد ولی تنوع حوادث غیر قابل پیش بینی، موجب جذب او تا آخرین ثانیه های فیلم است
اینستاگرام