برخی محورهای گفتگوی ضرغامی با مهدی نصیری (برنامه عصر حیرت):
از علل بدحجابی ضعف تئوریک است. ما کارشناسان رده یک در کشور نداشتیم تا آنطور که دختران جوان ما اقناع شوند با آنان صحبت کنند.
برخی قربه الی الله، آدمها را از قطار پیاده میکنند! اینها جاهل و نادان هستند. اما یک عده کاملاً آگاهانه، دیگران را وادار به این کارها میکنند. نفوذ جدی است.
امروز چالش اندیشه نداریم، جنگ انگیزه داریم.
بزرگترین اشکال ما در انسداد فکری این است که بحثهای فکری و فلسفی را حکومتی میکنیم.
شهید مطهری در تفسیر سوره فجر میگوید، آنهایی که از آزمایش ثروت سربلند بیرون آمدند، بسیار کمتر از کسانی هستند که با فقر و زندگی متوسط امتحان شدند.
اصلاح طلبان، بعد از دوم خرداد، به شدت رفتار تنگ نظرانه و حذفی داشتند.
حاضر نشدند کوچکترین ارتباط و گفتگویی با اصول گرایان داشته باشند.
بسیاری از کسانی که پیش شما میآیند و میگویند اسلام در خطر است! آخر بیزینس هستند! یعنی بلدند از کجا شروع کنند تا به اهداف اقتصادیشان برسند.
خطر بزرگ امروز؛ تقاطع اصحاب قدرت و ثروت است. در سالهای اخیر، این دو جریان همدیگر را به خوبی پیدا کردهاند. اکبر طبری فقط یک نمونه از آن است.
آقای آملی نباید تمام قد در دفاع از طبری میایستاد. لااقل میگذاشت تحقیق و بررسی بشود.
امروز در کشور تولید قارون میکنیم.
من به آینده انقلاب اسلامی امیدوار هستم. ما از گردنهها عبور میکنیم.
بزرگترین خدمت روحانی به ملت این بود که به مردم ثابت کرد که نگاه به خارج، به ویژه آمریکا هیچ دردی از ما دوا نمیکند.
مشکل ما فاصله گرفتن از ارزشهای 57 است. تنها راه موفقیت کشور بازگشت به همان اصول اول انقلاب است.
خیلی از مواضع ما معطوف به عرف جامعه است.
من واقعاً روحانیت را مظلوم میدانم. به خصوص روحانیتی که مسئولیت اجرایی ندارد.
رفتار برخی روحانیونی در سمتهای اجرایی لطمه بدی به این قشر زده است.
من تا زندهام مقابل انسداد در فضای مجازی میایستم.
اگر سرویس داخلی پرسرعت و ارزان با خدمات مفید داشته باشیم، مردم خودشان به سمت سرویسهای خارجی نمیروند.
در جمهوری اسلامی، مردم اصل هستند و باید بر همه امور نظارت داشته باشند.
اسلام، یک نگاه فراملیتی و جهانی دارد و طرفدار مظلوم است.
چطور شعار «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» سرمیدهند و شعر معروف سعدی که میگوید: «بنی آدم اعضای یک پیکرند...» را فراموش میکنند.
نمیشود از «شعب ابی طالب» سخن بگوییم ولی مسئولان در خارج از شعب زندگی مرفه خودشان را داشته.