۰۶ دی ۱۴۰۳ 
- این خانم ، "جمیله بحیره " مبارز بزرگ الجزائری است .
- از حال و هوای روز اعدام خود برایم می گوید . او در جریان یک مبارزه مسلحانه علیه اشغالگران فرانسوی به اعدام محکوم می شود ، برای اجرای حکم با "گیوتین" به محوطه ی زندان آورده می شود . حضور پرشور و اعتراض آمیز مردم در اطراف زندان ، به قدری بالا میگیرد که در آخرین لحظه ، فرانسویان نگران ، اجرای حکم را به تعویق می اندازند و نهایتا با پیروزی انقلاب ، جمیله آزاد می شود . آن دختر جوان که قاعدتا از دیدن دستگاه هول انگیز گیوتین ، دچار رعب و هراس شده بود ، می گوید مادرم را برای وداع آخر آوردند . او مرا در آغوش گرفت نوازش کرد و گفت : آرام باش دخترم ، تا چند لحظه ی دیگر خداوند و فرشتگان او را ملاقات خواهی کرد .
- بعد از این سخنان آرامش عجیبی بر من حاکم شد . روحیه گرفتم و ترس از وجودم خارج شد . با او خداحافظی کردم و مشتاقانه برای اجرای حکم به حیاط زندان آمدم .
-
آفرین بر این مادر !
خودش چه کشید تا توانست دخترش را آرام کند !
خانم "جمیله بحیره" به دلیل ضعف شدید جسمی ناشی از شکنجه
نتوانست خانم "جمیله بوپاشا" را که به دعوت من به تهران آمده بود همراهی
کند.
اینستاگرام