۰۳ دی ۱۴۰۳ 
-
فیلم سینمایی یتیم
خانه ایران را دیروز در سینما فلسطین دیدم.
به آقای ابوالقاسم طالبی کارگردان موفق و متعهد این فیلم ارزشمند خدا
قوت می‌گویم.
تقریباً یکصد سال از پدیده شوم قحطی و طاعون و وبا در جامعه ایران می‌گذرد.
ایام دردناکی که حداقل 4 میلیون و به اعتقاد برخی پژوهشگران بیش از 10 میلیون تلفات
داشته است.
- سیاست‌های مزورانه دولت انگلیس در خرید گندم و خودداری از فروش آن، مردم را به نوعی با قحطی مصنوعی روبرو کرد. شیوع بیماری‌های مسری و خلأ وجود حداقل داروهای پیشگیری کننده برای مدیریت این بیماری‌های خطرناک؛ فاجعه‌ی بزرگی آفرید.
- در این فیلم که با قصه‌ی جذابی نیز همراه است؛ حقایق تکان دهنده‌ای از مظلومیت ملت ایران و ظلم و تجاوز و تحقیر از سوی بیگانگان به ویژه انگلیسی‌ها به مخاطب منتقل می‌شود. حوادث حساب شده‌ای که زمینه را برای دیکتاتوری رضاخانی فراهم می‌‌سازد.
- نقش آفرینی خوب بازیگران به ویژه آقای علیرام نورائی و صحنه آرایی، چهره پردازی، جلوه‌های ویژه و تصویربرداری حرفه‌ای، در کنار دیالوگ‌های قوی و تأثیرگذار، «یتیم خانه ایران» را به اثری برجسته و ماندگار تبدیل کرده است.
-
دیدن این فیلم نه
تنها برای عموم مفید و سازنده است بلکه برای خواص به ویژه دست‌اندرکاران دیپلماسی
کشور امری ضروری است. آنان باید در طول مذاکرات؛ کینه‌ی استکبار را در دل و ذهن
خود نگه داشته و مقهور لبخندها و رفتارهای مزورانه آنان نشوند.
«یتیم خانه ایران» کارگاه آموزشی خوبی برای کارشناسان و مدیران
وزارت امور خارجه است.
اینستاگرام