- فرا رسیدن ماه ربیع و ایضاً خروج از صفر! را تبریک میگویم؛ عزاداریها و توسلات مقبول حق ان شاءالله!
- 16آذر روز دانشجوست. دانشجویان شناسنامه علمی، انقلابی، حریت و آزاداندیشی جامعه ما هستند. آنها بهترین فرصت برای ارتقاء و پیشرفت جامعه هستند؛ آنان را دریابیم!
پی نوشت:
- بسیاری از دانشجویان ردهی اول دانشگاههای برجسته کشور؛ برای ادامه تحصیل به خارج از کشور میروند؛ برخی برمیگردند و به عنوان هیئت علمی مشغول میشوند؛ برخی وارد صنعت و تجارت میشوند و برخی دیگر هرگز به میهن خود بازنمیگردند. این موضوع بارها در جلسه شورایعالی انقلاب فرهنگی مطرح و در مورد آن صحبت شده است.
-
آنان به طور متوسط
ماهیانه 2500 دلار کمک هزینه میگیرند که برای مسکن، مخارج زندگی و پساندازشان
کافی است. اگر هم پس از ازدواج و به صورت زوج ادامه تحصیل دهند میشود 5000دلار.
رقم خوبی است. چرا دولتها حاضر به هزینه کردن این رقمها هستند. پاسخ روشن است.
چون موضوع پایاننامههای دانشجویان ، مرتبط با نیازها و سفارشهای
دستگاههای حاکمیتی آنان است.
- در واقع پروژههای تحقیقاتی، دسته بندی میشوند و به صورت موضوعات ریز ولی کاربردی به دانشجویان داده می شود. پس طبیعی است که هر نهاد دولتی و یا غیردولتی نیازهای تحقیقاتی خود را با صرف هزینهای نسبتاً ناچیز از طریق دانشجویان مقاطع تحصیلات تکمیلی تأمین نماید.
- سؤال این است که چرا در کشور خودمان این اتفاق نمیافتد. آیا دستگاههای عریض و طویل و پرهزینه دولتی، نمیتوانند پروژهای تحقیقاتی خود را به دانشگاهها بدهند و با تأمین مخارج دانشجویان نخبه ، هم از آنان استفاده کنند و هم مانع خروجشان از کشور شوند؟
- نکته تأسف بارتر اینکه؛ کسانی که مدرک دکتری خود را از خارج میگیرند، نسبت به داخلیها، از اولویت بیشتری برای هیئت علمی برخوردارند!
- دلیل آنهم ارتقاء سطح علمی دانشگاه به واسطه ورود دانش و تجربیات جدید به دانشگاه عنوان میشود. ظاهراً برای مسئولان دانشگاه؛ کسانی که از همان دانشگاه مدرک دکتری میگیرند حرف زیادی برای گفتن ندارند.
-
این پدیده که از آن
به «inbreeding» یاد میشود، و پایه استدلال برخی آقایان قرار میگیرند؛ به راحتی با
مدلهای جایگزین دیگر که محل بحثاش در اینجا نیست حل میشود.
بچههای عزیزمان را به زور از کشور میرانیم و بعد میگوییم فرار
مغزها و مهاجرت نخبگان!