مطهری میگوید: «کار، گذشته از این که زدایندهی غم و صیقل دهندهی روح است کانون لذت و بهجت است و به دل شادی میدهد، خصوصاً اگر جنبه هنر و صنعت و خلاقیت و فنانیت و ابتکار داشته باشد. انسان به اثر فنی و علمی خود، مثلاً تألیفات و آثار معاشی و صنایع، همواره عشق میورزد و از دیدن آن لذت میبرد، همانگونه که از دیدن فرزند خود لذت میبرد.
کار، هم اثر مادی دارد و هم اثر معنوی؛ هم مایهی معیشت آدمی است و هم تهذیبکنندهی اخلاق و هم معلم و آموزگار و هم زدایندهی غم و هم کانون لذت و سعادت و هم بخشندهی سلامت و صحت.»